Każdy z nas przechodzi w życiu okresy kwestionowania tego co robi, pytania się czy na pewno tak właśnie chcę żeby moje życia wyglądało. Zastanawiamy się wówczas jaki jest w ogóle sens życia, często popadamy w depresję, ponieważ nikt nie potrafi nam odpowiedzieć na to pytanie, a to w co do tej pory wierzyliśmy i co wydawało się ważne przestało mieć znaczenie. I chociaż są to bardzo trudne okresy życia i mogą trwać nawet kilka lat, jeśli nie stłumimy ich tabletkami, są one naszymi okresami rozwojowymi, czasem transformacji i stanowią mosty do kolejnych etapów życia.

Według psychologii egzystencjalnej nie można znaleźć sensu życia, można go jedynie nadać swojemu życiu. Być może istnieje jakiś jeden sens ogólny dla nas wszystkich, ale jak do tej pory nikomu nie udało się go ustalić. Religie wyjaśniają życie w taki sposób abyśmy mogli lepiej ogarnąć umysłem nasze istnienie na ziemi i poza nią, ale tak na prawdę nie dają odpowiedzi jaki jest jego sens, po co to wszystko i jaki jest sens powołania do życia właśnie mnie.
Zastanawiamy się jaka jest nasza droga, co chcemy robić w życiu, kim właściwie jesteśmy i kim chcielibyśmy być. W takich momentach często, pomimo wielu marzeń i pięknych wizji, nie wierzymy tak na prawdę że możemy coś zmienić, nie wierzymy, że możemy żyć tak jak byśmy chcieli. Nasz rozum hamuje marzenia w ich zalążku, często przy pomocy innych osób, których poglądy i własne ograniczenia nie wspierają nas w rozwinięciu skrzydeł.

Sensem życia człowieka jako indywiduum widzianym z perspektywy szerszej niż społeczna adaptacja zajmuje się psychologia egzystencjalna, humanistyczna i transpersonalna. W ramach tych nurtów powstały metody pracy terapeutycznej, które pomagają nam w nadaniu sensu własnemu życiu, w otworzeniu się na nowe doświadczenia, we wkroczeniu w kolejny etap życia. Pracując w tym obszarze poszukujemy wartości, które są dla nas ważne, indywidualnych fundamentów, na których każdy z nas buduje swoje działania i bazując na których podejmujemy decyzje. Zajmujemy się też przekonaniami, które gdzieś po drodze pomiędzy wartościami, ideami, a czynami mogą deformować je w taki sposób, że “produktem końcowym” będzie coś zupełnie przeciwnego niż zamierzaliśmy.
Osoby, które stanęły na granicy życia i śmierci mówią, że patrzą teraz na życie zupełnie inaczej, że od czasu tego doświadczenia ich życie zmieniło się radykalnie, to co wydawało im się ważne przestało mieć znaczenie, a znaczenia i sensu nabrały zupełnie inne rzeczy. W czasie sesji terapeutycznych próbujemy spojrzeć na życie z perspektywy śmierci, wyobrazić sobie jak będziemy postrzegać nasze życie kiedy już będziemy u kresu swoich dni. Kiedy taka świadomość przemijalności i nietrwałości rzeczy będzie nam towarzyszyć na co dzień paradoksalnie będziemy cieszyć się każdą chwilą i doceniać każdy najmniejszy przejaw egzystencji.

W sesjach psychologicznych dedykowanych znajdowaniu własnej ścieżki pracujemy również nad odkrywaniem własnego potencjału, talentów, zdolności, po to aby korzystając z naszych zasobów żyć tak jak z głębi serca pragniemy. A zaczynamy od najmniejszych decyzji i tu psychologia skoncentrowana na rozwiązaniach służy swoimi narzędziami. Według jej założeń każdy, nawet najmniejszy krok prowadzi w końcu do dużych zmian, potrzebna jest tylko nasza decyzja kroczenia w ustalonym kierunku i zrobienie pierwszego kroku.